Reisverslag 2009

Jambo.
[Hallo]
Oktober 2009
We zijn ons bezoek aan Kenia begonnen met het uitdelen van voetbalkleding op een middelbare school. De voetbalverenigingen UVS uit Leiden en RCL uit Leiderdorp hadden deze kleding gesponsord. De jongens waren er ontzettend blij mee en hebben gelijk een oefenwedstrijd gespeeld in hun nieuwe tenues. John, onze vaste chauffeur en eigenaar van een kleine wasserette heeft een stuk grond gekocht waarop hij een huis en een grotere wasserette gaat bouwen.
We hebben hem geholpen met de aanschaf van een wasdroger zodat hij de was ook in de regentijd snel kan drogen en op tijd kan afleveren. Hij kan hierdoor de was gaan doen voor diverse hotels en restaurants en is zodoende verzekerd van een vast inkom en. Ook hebben we voor hem een professionele wasmachine gekocht. John betaald ons terug d.m.v. “gratis” taxivervoer naar onze projecten.

Alfred: sponsorgezin.
Bij ons eerste bezoek aan “ons” gezin bleek dat ze al een tijdje zonder geld zaten, waardoor ze al dagen geen eten hadden kunnen kopen. Dit blijft een probleem, de verkoop van houtsnijwerk is minimaal vanwege de terugloop van toerisme in Kenia en door de massaproductie in de wood-covern. Hij moet het echt hebben van bestellingen vanuit Nederland. Onze hoop op een betere toekomst voor dit gezin is gevestigd op zijn vrouw, Scolar, die we een opleiding laten volgen tot coupeuse. Ze is nu een jaar bezig en liet ons vol trots de zelfgemaakte kleding zien die ze voor zichzelf en haar dochter Esther had gemaakt. We hadden ook weer een naaimachine voor haar meegenomen, ze heeft er nu 3 staan. Dit is een mooie start voor haar eigen atelier wanneer ze gediplomeerd is. Samuel kreeg van zijn sponsor uit Nederland een fiets, die door veel kinderen uit het dorp je werd ingewijd. Kinderen in Kenia delen alles met elkaar, hartverwarmend om te zien. Ons bezoek aan het gezin sloten we af met een bezoek aan hun kerk. Dit is altijd erg indrukwekkend. Er word veel gezongen en gedanst, een plek waar men alles even vergeet en waar de saamhorigheid groot is.

Mwangwei:
Bij ons eerste bezoek aan de Mwangwei bleek dat de aanleg van elektriciteit nog steeds niet klaar was. Hoewel het slechts 10 dagen zou duren wachten we nu al 1 ½ jaar. Alle rekeningen zijn betaald en het wachten was op de aansluiting. De enige reden van de stagnatie is dat men rente krijgt zolang het geld op de bank blijft staan. Na een goed gesprek met de DEO [district manager van onderwijs] is het ons gelukt om tijdens ons verblijf het gebruik van elektriciteit te realiseren. Dit werd gevierd d.m.v. veel toespraken. Een aantal vrouwen uit de adult-class, die op de Mwangwei leren lezen en schrijven, hebben voor ons gezongen en dansjes opgevoerd. Als present werden we mooi aangekleed met omslagdoeken waarin we mee dansten met de groep. Erg leuk! Tevens hebben we bij de school het laatste stuk grond gekocht van een oud vrouwtje die haar handtekening op het koopcontract plaatste d.m.v. een duimafdruk. Na het uitdelen van pennen aan groep 5 t/m 8 konden we het bezoek aan de Mwangweinaar tevredenheid afsluiten.

Kinderproject:
Op de school van onze, inmiddels 8, sponsorkinderen hebben we in groep 7 en 8 pennen en potloden uitgedeeld. Het hoofd van de school liet ons de schoolresultaten zien van “onze” kinderen. De resultaten zijn bevredigend. Sommige kinderen scoren zelfs erg hoog. Op zaterdag hebben we een bijeenkomst gehad met de moeders en de sponsorkinderen in een “restaurant” in de buurt. Hier hebben we met elkaar gegeten en gedronken en was er gelegenheid om eventuele vragen en problemen met elkaar te bespreken. De kinderen kregen hier ook de cadeautjes van hun sponsors uit Nederland en de kleding en knuffels die we hadden meegebracht. Voor de moeders waren er ook pakken maandverband. Deze bijeenkomst is altijd een groot evenement en het is super om al die blije gezichtjes te zien. Stralende kinderen die, dankzij hun sponsor, vertrouwen hebben op een betere toekomst.

Kwa Heri
[ Tot ziens ]